مادرانه های من
سلام.الان 29روز از مهر94 ميگذره.وارشين جان به كلاس دوم رفته ويك سال بزرگتر شده.وهرچي بيشتر به ارشين نگاه ميكنم حس ميكنم كه چقدر خودم دارم بزرگتر ميشم.نميگم پيرتر چون اصلا احساس پيري نميكنم.بعضي مواقع كه ارشين مامان صدام ميكنه ميرم تو فكر كه مامان شدم خودم هم نفهميدم چطوري.يعني ادمي موجود عجيبيه هنوز خودم به مادرم نيازدارم ولي شدم مادر يه يكي ديگه .بعضي مواقع احساس ميكنم بعنوان يه مادر واسي بچه هام كم ميزارم نه اينكه نخوام بلكه نميدونم يا يادم ميره كه مادرم.خيلي سخته.ولي دوسش دارم مادر بودن رو.اي كاش مادر خوبي واسي دخترام باشم.يه الگوي خوب تا دخترام به سلامت دوره هاي مختلف زندگيشونو طي كنن.خودم الگوي خوبي داشتم مادرم به واقعا...
نویسنده :
نينا
16:21